zondag 1 maart 2020

Nick Drnaso, Sabrina

Ik ken het fenomeen van serieuze stripboeken niet, en Sabrina begint ogenschijnlijk middenin een verhaal zodat ik lang niet begreep wat ik aan het lezen was. Maar na een uur begreep ik het maar al te goed en na twee-en-een-half uur had ik het uit en was ik weer een tikje banger. Banger voor de mechanismen van haat, intimidatie en een soort extreem-rechts anarchisme. Al gaat dit niet over links of rechts maar over intens wantrouwen tegen instituties, tegen de overheid, de media, wetenschap, alles. De figuren die die haat en dat wantrouwen aanwakkeren met bakken complottheorieën en nepnieuws maken overigens wel intensief gebruik van diezelfde instituties, maar daar gaat het niet om.
Drnaso laat zien hoe het werkt. Hoe slachtoffers en vooral nabestaanden van slachtoffers worden belaagd en verdacht gemaakt. Hoe iedereen die niet met de radicalen is, geacht wordt tegen hen en dus gevaarlijk te zijn. En dus is het volkomen legitiem hen aan te vallen. Volkomen onschuldige burgers die niet gediend zijn van de hysterische overheidsbestrijders worden op die manier doelwit van bedreigingen en laster. Hoe ook het voortdurend luisteren naar ophitsende radio mensen uiteindelijk voor de bijl doet gaan. Ze geloven er op den duur toch iets, of alles, van, hoe bizar de overtuigingen en mededelingen ook zijn. De hitsers zelf hebben een overzichtelijk wereldbeeld: zíj kennen de waarheid en eisen de vrijheid, elke gebeurtenis wordt geinterpreteerd als aanwijzing voor hun gelijk en elke tegenspraak wordt gezien als bewijs van vijandelijkheid, van deelname aan het complot dat bedoeld is om burgers klein, onwetend en bang te houden.
Doodeng. En steengoed in beeld gebracht, dus een absolute must-read voor iedereen die probeert te begrijpen hoe mensen zo ongelooflijk extremistisch komen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten