woensdag 25 november 2015

Islamitische terreur



"When the history of the twentieth century was written the decision to place the House of Saud on the Throne That Sits Over the Oil might well look like the greatest foreign policy error of the Western powers, because the Sauds had used their unlimited oil wealth to build schools (madrassas) to propagate the extremist, puritanical ideology of their beloved (and previously marginal) Muhammad ibn ‘Abd al-Wahhab, and as a result Wahhabism had grown from its tiny cult origins to overrun the Arab world. Its rise gave confidence and energy to other Islamic extremists. (...) Islam moved a long way away from its origins while claiming to be returning to its roots. The American humourist H.L. Mencken memorably defined puritanism as ‘the haunting fear that someone, somewhere may be happy’, and very often the true enemy of the new Islam seemed to be happiness itself. And this was the faith whose critics were the bigots? (...)
He knew, as surely as he knew anything, that the fanatical cancer spreading through Muslim communities would, in the end, explode into the wider world beyond Islam. If the intellectual battle was lost – if this new Islam established its right to be ‘respected’ and to have its opponents excoriated, placed beyond the pale and, why not, even killed – then political defeat would follow."
Rushdie, Joseph Anton, 2013 pp. 345-346

zaterdag 7 november 2015

Dictatuur



Sisi ziet er van dichtbij inderdaad zo eng uit als ik al dacht. Neerbuigend ontwijkt hij alle vragen van de interviewster en hij bagatelliseert ieder verwijt. Ik realiseer me dat talloze machthebbers vóór hem dezelfde denkfout maakten: dat rechtsstaat, mensenrechten en vrijheid belemmerend zouden zijn voor stabiliteit, economische groei en welvaart. Mensenrechten als luxe voor een elite, pas te rechtvaardigen bij volledige werkgelegenheid.
Alsof eten, onderdak, onderwijs en zorg géén mensenrechten zouden zijn. En alsof gelijke behandeling en recht, eerlijk, objectief en neutraal recht niet zouden leiden tot grotere productiviteit. Alsof het willekeurig vervolgen van vijandelijke stammen, het vermoorden en martelen van critici, het smeergeld betalen aan vrienden goed zouden zijn voor de economie.
Aan grote dictators zie je altijd hoe klein mensen kunnen zijn.