maandag 12 november 2012

Jill Bolte Taylor, My stroke of insight



Er zijn boeken die het effect hebben van een priester of een guru. Ik krijg Waarheid opgediend, ik lees en wéét dat dit Waar is, en het helpt om mezelf en de wereld en het leven te begrijpen. En dat helpt weer om me goed te voelen, heel, content (gelukkig is niet het goeie woord en tevreden ook niet, dankbaar, het is alledrie).Van dit boek begrijp ik dat ik weliswaar m’n linker hersenhelft gebruik om de tekst te lezen, begrijpen, verwerken, maar dat de inhoud appelleert aan m’n rechter hersenhelft-intuitie. 
Het verstoorde leven van Etty Hillesum (ik zou niet meer kunnen navertellen waarom dat zo’n indruk maakte toen ik een jaar of twaalf, dertien was, maar het hoort in dit rijtje); Carlos Castaneda’s beschrijving van de energie die iedereen is; Spinoza’s Ethica; het Tibetaanse dodenboek; kernkwadranten; the art of living now; Zen and the art of motorcycle maintenance; dat is waar ik god vandaan haal. Boeken die ik wil hebben, zodat ik de ervaring van inzicht direct zou kunnen terugzoeken, terwijl dat helemaal niet nodig is want het zit in m’n hoofd. De teksten reflecteren, verwoorden, gewoon wat ik al weet.
Bolte Taylor beschrijft hoe een hersenbloeding een groot deel van haar linker hersenhelft lam legde, zodat haar rechter hersenhelftsbewustzijn dominant werd. Ze nam waar hoe zij zelf en alles en iedereen om haar heen uit atomen/energie bestaat, hoe ze zich vloeibaar en één met het universum voelde, een vredig nu-bewustzijn. Tegelijk maakt ze duidelijk hoe handig en noodzakelijk haar linker hersenhelft is: het biedt haar taal, onderscheidend vermogen, tijd. Rechts verwerkt informatie parallel, links doet het sequentieel. Rechts is nodig voor overzicht, intuitie, links voor analyse en planning.
Terwijl ik dit lees begin ik te vermoeden waarom ik zo verslaafd ben aan vliegen, aan zwemmen, en aan goeie literatuur. Het helpt me om m’n linker hersenhelft op een wat lager pitje te zetten. Ik wou dat m’n linkerkant wat beter was toegerust om goed te vliegen, maar de circuits voor kritische analyse en taal zijn zo sterk ontwikkeld, dat ik een hoop moet uitschakelen voor ik echt vrij de lucht in kan.