Immigranten, fascisten, socialisten, gelovigen en democraten, arm en rijk, hoog- en laagopgeleiden, we kunnen integreren door kunst inclusief literatuur. Ik denk dat we alleen maar door kunst kunnen integreren. Niet door smaak want dat sluit juist uit - je hebt onze smaak of die van jullie. Maar wat mensen delen is dàt we iets mooi vinden.
Dankzij kunst en literatuur kunnen mensen zich in anderen inleven. Zich voorstellen hoe het is om een ander te zijn, hoe een andere leefwereld, een andere ervaring is. Het is de stelling van Poetic Justice - wat overigens zelf geen literatuur is.
Belangrijker voor de integrerende kansen van kunst lijkt me het feit dat kunst tot stand komt in interactie. Met name de interactie tussen kunstenaar en publiek. Wat een kunstenaar heeft 'willen zeggen' is maar heel beperkt relevant. Als het enkel om een boodschap gaat is het geen kunst maar een pamflet of een manifestatie.
Waar het om gaat is juist het vraagstuk dat een kunstenaar opwerpt, en dus de antwoorden waar het publiek naar op zoek gaat. Ieder vraagstuk kent meerdere antwoorden; er zijn verschillende perspectieven die verschillende antwoorden op kunnen leveren. Het is het vraagstuk dat al die perspectieven en al die antwoorden bij elkaar brengt, integreert.
Niets lijkt me zo schadelijk voor de culturele integratie in een samenleving als autoritaire kunstuitleggers. Geef iedereen de ruimte om kunst te maken op ieders eigen manier - zowel de kunstenaar als de lezer, kijker, luisteraar.
Wat ben ik weer blij met een mooie column in O.V.T. van Mischa Wertheim: https://www.nporadio1.nl/ovt/onderwerpen/531056-de-column-van-micha-wertheim.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten