zaterdag 4 april 2020

In quarantaine

Ik leef al tientallen jaren alleen. Ik eet al jaren gezond. Ik heb altijd al een enorme hekel gehad aan winkelen, en ik hou niet van de meeste uitjes waar normale mensen dol op zijn. Ik consumeer weinig, ga zelden uit eten of naar een film. Ik hou van lezen en ik klus wat in m'n huis. Al met al verandert er bijna niks voor mij, op het over en weer bezoeken van vrienden na. En vliegen kan nu niet, dat wordt wel zwaar nu het lente wordt. In ieder geval hou ik geen tijd over, verveel ik me niet, en onderhoud ik nog steeds sociale contacten dankzij facebook en telefoon.

Ik ga ook al jaren naar buiten zodra het weer dat enigszins toelaat. Op m'n eentje. Meestal fiets ik een rondje, in de zomer kan ik peddelen of zwemmen, en als m'n rug teveel pijn doet hou ik het bij wandelen. Ook daar zou nu niks aan hoeven te veranderen. Ware het niet dat de rest van Nederland ineens óók buiten wil recreëren. Ze hebben met z'n allen 'niks te doen' nu de winkels en horeca gesloten zijn, evenementen afgelast en sportclubs gestopt. Die mensen lopen nu massaal over de paden waar ik altijd al kom, ze maken het lastig om afstand te bewaren. En als we pech hebben besluit de overheid om onze bewegingsvrijheid nog verder in te perken vanwege dat massale gewandel.

Dat heeft iets onrechtvaardigs. Ik stem voor pasjes of formulieren waar niet op staat wat de reden is van je verplaatsing in de publieke ruimte, maar waarop je verklaart dat je altijd al buiten kwam. En dat je dan gewoon door mag lopen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten