Eén van de merkwaardigste dingen van de coronasituatie vind ik de intensieve betrokkenheid van alles en iedereen bij de zoektocht naar behandelingen voor C19. Via facebook, linkedin en twitter delen bouwvakkers en koks, bestuurskundigen en electriciëns beschouwingen over goedjes met onuitsprekelijke namen, statistieken over patiëntencohorten en de exacte fase waarin zij zich met exact welke ziekteverschijnselen bevonden enzovoort. Vaak met lijsten vol bronvermeldingen en teksten waaruit moet blijken dat we de onderzoeker/auteur/presentator kunnen vertrouwen.
Ik geloof zonder meer dat het allemaal te vertrouwen is. Maar doe dat dan ook. Vertrouw er nou gewoon op dat wetenschappers die er voor hebben doorgeleerd onderzoek doen naar behandelingen en medicijnen. Dat gezondheidsraden en artsenorganisaties en inspecties en verzekeraars op het vinketouw zitten om behandelingen te gaan testen zodra dat verantwoord is. Dat artsen en apothekers klaar staan om veelbelovende pillen en poeders toe te passen.
Wat heeft het in godsnaam voor zin als totale leken op farmaceutisch gebied de potentie van het ene of het andere stofje met elkaar bespreken? En wat doet het met het maatschappelijk vertrouwen als de onvermijdelijke teleurstellingen volgen, omdat wetenschappelijk onderzoek nou éénmaal niet in een rechte lijn naar een perfecte oplossing leidt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten