Daar gaan we weer. Stress, omdat ik vliegschaamte, vakantieverlangen en m’n politieke overtuigingen nog altijd niet goed weet te combineren. Ik ben er best handig in om mezelf goeie smoezen wijs te maken: mijn carbon footprint is zelfs mèt m’n vliegtuigboekingen nog altijd klein voor een Nederlander; op m’n eentje ga ik de wereld toch niet veranderen; na mij de zondvloed. Maar ik durf nog steeds niet te vertellen dat ik binnenkort een weekje Lanzarote ga doen.
Ik geloof al jaren dat je vliegen niet moet verbieden, maar je kan natuurlijk wel de infrastructuur beperken (geen natuurgebieden opgeven om vliegvelden aan te leggen) en de luchtvaart reguleren (niet meer dag en nacht starten en landen). En vervuilers moeten gewoon de rekening betalen. Dat zouden vliegmaatschappijen doorberekenen in hun prijzen en dat zou onze afwegingen om wel of niet naar Spanje te gaan op keurig neoliberale wijze beïnvloeden. Is het erg als de armen geen dure dingen meer kunnen doen? Wie dat vindt moet herverdeling eisen en dus links stemmen.
Omdat het overheidsbeleid labbekakkerig blijft en die paar boompjes die de luchtvaartmaatschappij belooft te planten waarschijnlijk ook geen zoden aan de dijk zetten, verhoog ik m’n ticketprijs dan maar zelf. Eens kijken of ik dan nog een weekje naar Lanzarote wil... ja! www.fairclimatefund.nl verkoopt geweldige aflaten. Voor luttele tientjes kan ik zonder schuldgevoel nou ja met heel veel minder schuldgevoel op reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten