De natuur biedt voedsel, verkoeling, warmte, brandstof, pret en ontzag. Als vanzelf. Alsof er een onzichtbare hand voor de balans zorgt: ecologisch evenwicht. Daardoor loopt een plaag nooit uit de hand, omdat een plaagdier of woekerplant gegeten wordt door dieren die veel jongen groot brengen als er een overvloed aan voedsel is.
Wel een beetje jammer als wij mensen die onzichtbare hand voortdurend op de vingers meppen. Met monocultuur, milieuvervuiling en overbevissing en -bejaging of het kaalplukken van een specifieke soort verstoren we de ene na de andere balans.
We krabben ons allemaal gek door de eikenprocessierups, want er zijn bijna geen wespen en koolmezen meer en overal staan eiken. Of nee, toch niet, we zagen een paar duizend bomen om, om plaats te maken voor een snelweg. Met alle extra vervuilende uitstoot van dien, minder verwerking tot nieuwe schone lucht, te weinig leefgebied voor vogels, warmer klimaat.... en nog meer eikenprocessierupsen. Om maar een dingetje te noemen.
Als je ergens inconsistenties in het beleid tegenkomt, is het wel onze omgang met natuur. Ik vond het altijd wat hysterisch, maar ik raak zo langzamerhand toch ook geneigd om de mensheid als de ergste plaag voor deze aarde te gaan zien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten