Tja. Niet heel erg goed niet heel erg slecht. Heel erg lang, dat wel. "Ik ben nou wel bekeerd" zei Laura. Meer dan twee uur krijg je de zin van het leven ingewreven. Je zou denken, daar is iedereen naarstig naar op zoek en als je het dan in twee uurtjes voor elkaar kan krijgen dan verdient de film niet een oscar maar een nobelprijs. Maar nee, het voortdurende gefluister tegen god irriteert, en sommige mensen kregen heel begrijpelijk de slappe lach bij de de langgerekte scenes. Het ontstaan van het leven vond ik niet bij benadering zo indrukwekkend weergegeven als in het boek wat ik net aan het lezen ben, a short history of nearly everything. En dat masker aan het einde deed de deur dicht.
Maar het is wel fijn om naar zulke mooie beelden en mooie mensen te kijken. Minder belangrijk, gek genoeg, is de herkenning van eenzelfde speurtocht naar god/zin van het leven, die ik zelf maak. Ook fijn: voortdurend spookte door m'n hoofd 'als het kwaad goede mensen treft', meestal toch de aanleiding voor de Grote Vraag. En dat probeert te film aan te geven, ook al biedt het geen uitleg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten