Gemeenschappelijk

Vrouwen vormen geen gemeenschap. We verschillen op elke denkbare dimensie en we verschillen vooral van mening. Alleen medisch kan het wel eens handig zijn om vrouwen als categorie te beschouwen en van mannen te onderscheiden.
Precies hetzelfde geldt voor homos en heteros. Voor zwarten en witten. Voor joden en arabieren. Er zijn geen 'gemeenschappen' van alle mensen met eenzelfde aangeboren kenmerk. Pas als er gemeenschappelijke vijanden zijn; seksisten of racisten, delen we iets gemeenschappelijks. Gediscrimineerd worden maakt solidair.

Het praten in termen van 'gemeenschap' als het eigenlijk gaat om kenmerken die er in een democratie niet toe doen hangt logisch samen met de identiteitsmode. Mensen vinden niet meer vanalles en het gaat niet meer over belangen en perspectieven, mensen zijn tegenwoordig iets. Keurig onderverdeeld in talloze bubbeltjes waar ze hun hoogst unieke combinatie van kenmerken toevallig delen met enkele al even hoogst unieke anderen. Uniek willen zijn is trouwens een ouderwets streven, moderne mensen willen zich met gelijksoortigen identificeren. En alleen met anderen die net zo zijn als zijzelf kunnen ze solidair zijn.