Weg met Wilders

e feestelijke stemming was in één klap voorbij. Om half twee ’s nachts kroop ik m’n bed in, en het eerste wat ik hoorde toen ik de radio aanzette was het racistische gebral van Wilders en het debiele gescandeer van het plebs.

De nazis rukken op, en alleen ons, de tegenstanders van de PVV, wordt de maat genomen. Terwijl Wilders de achterlijke horden mobiliseert, de dommen en haatdragenden, en ook zonder geweld of bestuursmacht schade aanricht aan wat ooit een vrije, welvarende, vriendelijke samenleving was, wordt ons verzekerd dat het zinloos is om met Godwins te smijten, dat een vergelijking met fascisten niet klopt want de PVV heeft helemaal geen gaskamers op het programma staan, dat we het vuurtje alleen maar opstoken en dat we de grieven van het volk niet onderkennen.

Het is waar: ik kan niet begrijpen hoe het bestaat dat mensen die bestaanszekerheid, onderwijs en gezondheidszorg, redelijke kansen en grondrechten genieten in een vrij land, zó rancuneus, haatdragend en vervreemd kunnen zijn, en zó ongeïnformeerd, ongeïnteresseerd in feiten, ongecivilizeerd, dat ze PVV stemmen.  Onzindelijk laten ze hun instincten de vrije loop: ‘weg met de anderen’ dan is er meer voor ons. Zonder te weten wat PVVers schrijven, zeggen of doen, met enkel belangstelling voor de onderbroekenlol van het bruin café waarin ze zat achter elkaar aan hossen, vieren ze wullie tegen zullie. Te beperkt van geest om zich rekenschap te geven van een toekomst, van de wereld buiten hun eigen straatje, gedragen ze zich als Russische boeren die denken dat een plee er is om je haren in te wassen: nog nooit gezien.

Maar ja, ik kan ook niet begrijpen hoe varkens hun neus in de stront kunnen steken, hoe tv-kijkers zichzelf ziek kijken hersenloze sprookjes, hoe hooligans niks liever doen dan vechten en breken. Dat ik het niet kan begrijpen maakt het nog niet onwerkelijk.

Tegen de PVV tekeer gaan helpt geen barst. Wilders provoceert uit alle macht, en wat zijn volgelingen nou juist ontzettend leuk vinden is als er iemand als door een wesp gestoken reageert. Ongeveer hetzelfde soort humor als wanneer je iemand van de trap ziet vallen. Je ziet de kampbeulen al lachen gieren en brullen, als ze iemand op een gloeiende plaat laten dansen.

Sadistisch entertainment is wat Wilders biedt, slapstick met leedvermaak. Wilders en de zijnen beleven niet alleen platte lol aan hun vandalisme, ze kunnen ook nog eens lekker zwelgen in hun verongelijkte underdoggevoel. Hoe meer tegenstand ze krijgen, hoe meer ze ervan overtuigd raken dat ze geuzen zijn, messias die aan het kruis genageld wordt. Dat dat een spelletje met alleen maar verliezers is, doet er niet toe, het geeft instant bevrediging en werkt verslavend. De enige effectieve manier zal zijn om ze belachelijk te maken, laten zien hoe sneu PVVers zijn. Maar dat kunnen wij Nederlanders slecht, we zijn niet geestig en ad rem.

Niet te bestrijden dus. Tegenstand versterkt de PVV, meewind ook. Er blijft maar één optie over: blijven beschaven. Dat wil zeggen: een norm stellen, niet accepteren dat de PVV bepaalt wat ‘normaal’ is: schelden, kwetsen, lasteren en vernederen. Als staat, als politieke samenleving, is de  duidelijkste manier om dat te doen: verbieden. Ik aarzel om het op te schrijven, want het verbieden van uitingen, of van vereniging/partijvorming, is wel het allerlaatste middel dat ingezet zou moeten worden om de rechtsstaat te beschermen. Ik heb ook geen idee of het juridisch zou kunnen. Maar moreel zijn we het aan onszelf verplicht om een grens te trekken.