Storm

Typisch Nederlands is onze collectieve dementie. Nederlanders hebben geen enkel historisch besef en ook al geen geheugen. Daarom is het wel goed dat er een film over de overstroming van ’53 is gemaakt. Er wordt goed in geacteerd, de special effect zijn in orde, het verhaaltje biedt best een mooie kapstok om het publiek mee te laten leven met de ramp. Maar helaas, dat gebeurt nou juist niet. Niet alleen voel je helemaal niks van de kou, de ellende en de angst die er geweest moeten zijn, het is ook al lastig om met de hoofdpersoon mee te voelen. Als ze voor de vijfde keer het water induikt om naar haar baby te zwemmen denk ik alleen nog maar ‘trek die trui toch uit meisje’. Een saaie film waardoor je je afvraagt waar die Zeeuwen nou zo’n stennis over maken.