Journalistieke verslaggeving als stripboek, nooit gedacht dat dat zo goed zou werken. En ik had er eigenlijk ook geen zin in maar ja een kadootje he, dat moet je dan toch een keer open slaan. Ik ben meer van de teksten dacht ik, en ik zat ook al niet te wachten op alle ellende en onrecht en geweld die onvermijdelijk zijn als het over Israel en Palestijnen gaat.
Maar de stripvorm, of misschien wel de briljante uitvoering door Sacco, maakt het aan de ene kant draaglijk terwijl het tegelijk wel degelijk flink binnen komt. Hoe Palestijnen voortdurend extreem gediscrimineerd, geintimideerd en bedreigd worden door Israelische soldaten en ‘kolonisten’. Hoe bang iedereen voor elkaar is en de haat die dat oproept.
Sacco tekent zichzelf lelijk en ook dat maakt dat je als lezer het verhaal in getrokken wordt. Hij is geen held of activist die mijlenver van mij af staat, maar een echt mens die best wel iets goeds wil doen maar hij gaat zichzelf niet opofferen, nog niet een beetje. Al was het maar omdat dat weinig zou helpen, maar het voelt toch ongemakkelijk dat een stripjournalist inkomen en prijzen verdient met het enorme leed van de Palestijnen.
Behalve een vermakelijk boek en een indringend verslag is het in zekere zin ook educatief. Sinds From Beirut to Jerusalem van Friedman had ik me nooit meer verdiept in de toestand in Israel. Nu ik in een paar uur dit stripboek uit heb gelezen weet ik weer wat er aan de hand is en hoe de situatie steeds onoplosbaarder wordt. Apartheid en onderdrukking hebben werkelijke democratisering nodig en integer leiderschap, en dat zit er in het middenoosten voorlopig nog niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten