James Baldwin

Ik herinner me nog dat ik de boeken van James Baldwin geweldig vond toen ik ze als tiener las, en een scene staat me zelfs scherp bij terwijl ik altijd alles vergeet van wat ik lees. De scene waarin hij als klein jongetje per ongeluk te lang in de metro blijft zitten en dan in een witgekleurde wereld terecht komt, en hoe beangstigend dat voor hem was.
Wat ik pas nu, na het zien van I'm not your negro, besef is dat Baldwin een enorme invloed op mijn denken heeft gehad.

Waar hij in I'm not your negro steeds op hamert is dat huidskleur (of seksuele voorkeur, of geslacht) er niet toe doet bij burgerschap. Dat de strijd voor gelijkheid een strijd moet zijn van iedere burger, niet alleen van degenen die onderdrukt worden. En dat passiviteit en afzijdigheid door de gepriviligeerden hun morele verval betekenen. Wie discriminatie en racisme toestaat, wordt monsterlijk.

Die gevoeligheid voor hypocrisie en voor de echte betekenis van burgerschap - je identificeren met je medemensen, je landgenoten, en bouwen aan een democratische samenleving - heb ik waarschijnlijk van Baldwin. Wat fantastisch dat literatuur dat kan aanrichten.