Ik geloof nog steeds dat het een kwestie is van gebrekkige educatie. Mensen krijgen niet bijgebracht wat het belang is, ook voor henzelf, van een liberale rechtsstaat. En het - heel erg beperkte - historisch besef staat teveel in een patriottisch teken: we waren winnaars of slachtoffers van kwaaie machten, nooit daders of meelopers.
Daar krijg je democratische verwarring van, de misvatting dat meerderheden gelijk hebben en dat er zoiets zou moeten zijn als 'een volk'. En je krijgt er zwart-wit denken van, denken in termen van goed en kwaad, van wij-zij, van vertrouwd en vals.
Dat geldt kennelijk niet alleen in Nederland, dat gebrek aan burgerschapsopvoeding en zelfreflectie.
Ik begrijp de angst voor verlies, de woede over onrecht, het ongemak over verandering. Maar ik ben dan weer bang voor ons collectieve onvermogen om water bij de wijn te doen en om in gesprek te blijven. Het is de enige manier van samenleven die er is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten