Ik ben feminist, voor diversiteit en de vrijheid voor iedereen om te leven zoals ze wil. Toch speelden er afgelopen week twee issues waar ik niet zomaar dezelfde mening ben toegedaan als mijn geestverwanten.
Moet kunstmatige inseminatie voor vrouwen met wel een kinderwens en niet een mannelijke partner vergoed worden door de zorgverzekering, dus door de gemeenschap? Ik aarzel. Is dit wel een kwestie van gelijke rechten? Van mij mogen homostellen in alle varianten kinderen krijgen, adopteren of baren en ook opvoeden. En van mij mag iedere alleenstaande vrouw die zwanger wordt er voor kiezen haar kind te houden. Maar is het werkelijk een medisch probleem als je geen kans hebt zwanger te worden omdat je geen relatie met een potentiële vader hebt, wil hebben?
Is het fijn dat er sporthoofddoeken worden verkocht? Het is in ieder geval positief als mensen van alle leeftijden, geslachten en culturen samen sporten. Ik ben ook overtuigd aanhanger van de vrijheid van godsdienst en navenante uitdossing. Elke sikh zijn tulband, elke gereformeerde haar plooirok wat mij betreft. Maar tegelijk heb ik er wel last van dat de openbare ruimte gevuld raakt met pornografische en preutse beelden, met in lelijke doeken en gewaden gehulde vrouwen en zelfs hele jonge meisjes die er kennelijk voor kiezen om een specifiek aspect van hun religie, ongelijke en geseksualiseerde man-vrouwverhoudingen, honderden jaren na Mohamed te laten voortbestaan terwijl ze op andere vlakken wèl moderniseren. Er werd in Mohameds tijd vast niet gevoetbald of gebokst, gewhatsappt of aan ROC's gestudeerd.
Ik weet het niet. Individuele vrijheid en diversiteit hoera, maar we zijn ook nog een samenleving waarin solidariteit iets werkelijk onderlings zou moeten zijn. Als vrijheid alleen de vorm krijgt van het claimen van allerlei rechten vrees ik dat solidariteit daar onder leidt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten