Is iedereen gelijk? Helemaal niet. Mensen zijn juist
allemaal uniek dus iedereen is anders. En lang niet iedereen is even leuk. Of
even intelligent. Of even gelukkig. Om maar eens lekker los te gaan: heel veel mensen hebben foute denkbeelden, slechte smaak, kopen de
verkeerde dingen, gedragen zich asociaal.
Ik zou dolgraag hoofddoeken en lange
jassen uit het straatbeeld weren. Net als rokers, te zwaar opgemaakte vrouwen,
tattoos en matjes. Te dikke en ook te dunne types. Bleekneuzen en plooirokken.
Wat is er een hoop lelijkheid op straat en wat is het lastig om dat allemaal te
tolereren in míjn stad.
Nou ben ik ook wel eens uitgescholden om m'n outfit.
Lastig gevallen omdat ik een vrouw ben. De deur is voor m'n neus dichtgesmeten
omdat ik van de verkeerde partij was. Ik maak fouten in het verkeer en meerdere malen kwam een brede meneer dreigend op me af omdat hij vond dat ik hem voorrang
had moeten geven.
De publieke ruimte is een jungle. Het zou misschien veel
makkelijker zijn als we allemaal hetzelfde waren, hetzelfde dachten, hetzelfde
wilden. Ik zou het niet echt weten, want ik heb het nog nooit meegemaakt. Zelfs
niet in het kleine katholieke dorpje waar ik vandaan kom, want om eerlijk te
zijn waren wij daar de vreemde vogels en zelfs de autochtonen hadden hun
onderlinge fricties.
Leven en laten leven werkt nog altijd het best. Je
hoeft het niet mooi te vinden, die burka's en die knalroze lippen. Je kan je
best bedreigd of geinitimideerd voelen door neplederen jasjes en zwarte
vetkuiven. Maar waar we allemaal wel gelijk in zijn is dat we ons door de
overheid niet laten vertellen hoe we er uit mogen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten