Van tijd tot tijd laat ik me strikken om een enquête in
te vullen over mijn politieke opvattingen. Iedere keer loop ik in zulke enquêtes
aan tegen vragen waarvoor je het antwoord op totaal verschillende manieren uit
kan leggen. “Maak je je zorgen over de toekomst van Nederland?” Ja, ik wel, ik
zie zoveel aandacht in de media voor extreme denkbeelden en rare figuren dat ik
vrees dat mensen gaan geloven dat het normaal is om te schelden en te dreigen.
“Vindt u cultuur en identiteit een belangrijke kwestie?”
Jazeker, ik vrees dat we onze tolerante identiteit van diversiteit en vrijheid
kwijtraken, dat de dominante cultuur niet langer om kunst en literatuur draait
maar om smartlappen en goedkoop entertainment. Ik ben doodsbenauwd dat de
Nederlandse cultuur van respect voor alles wat anders, exotisch en
non-conformistisch is verdwijnt en dat we in de plaats een cultuur krijgen van
dwang en repressie, van sociale en zelfs politieke druk om met de middenmaat
mee te doen of anders op te hoepelen. De identiteit van Nederland als kampioen
vrede & recht & internationale oriëntatie, openheid en verstandig
opereren in een wereld waar je alleen in samenwerking vooruit kan komen, die
weer verglijdt naar een identiteit van een benepen en arrogant land waar we ons
achter de dijken terugtrekken, ieder dubbeltje tien keer omdraaien en waar we
niks over hebben voor anderen.
Ik vraag me altijd af of de enquêteurs beseffen dat
mijn antwoorden daar over gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten