Ik weet eigenlijk niet waarom het een beetje ploeteren was,
om dit boek van m'n collega te lezen. Het is best toegankelijk geschreven, het is interessant.
Misschien was ik gewoon moe. Of misschien is het denken van John Stuart Mill
ingewikkelder dan op het eerste gezicht lijkt. Of het boek wil teveel tegelijk
zijn: biografie, uiteenzetting van de ontwikkeling van Mills ideeën,
beschrijving van belangrijke personen voor zijn ideeën. De misvatting dat Mill
vooral liberaal econoom zou zijn wordt bestreden, maar ik had dat beeld
eigenlijk niet. Voor mij is Mill in de eerste plaats een voorstander van
gelijke individuele politieke rechten en iemand die ver doordringt in de aard
en betekenis van uitingsvrijheid. Het is goed om te lezen dat hij zich verzette
tegen alles wat naar sektarisme riekte, en dat hij open stond voor meer dan een
enkel rationele benadering. Geinig om hem als socialist te beschouwen, maar op
de één of andere manier zit daar geen vuurwerk in.
Hij was iemand die hard nadacht, denken als pittige arbeid.
Ik zou willen dat hij meer invloed had op het politieke denken van nu. Maar
uiteindelijk zijn goeie ideeën minder interessant dan verklaringen van slechte
ideeën: waarom hebben mensen er toch zo’n onstuitbare behoefte aan om anderen te
straffen voor afwijkende meningen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten