Ik heb ontzettend genoten van dit boek, waarin zelfs Hadewijch wordt geportretteerd. Zij het niet erg stoer. Stoer is alleen de Held, die uiteraard behalve dapper en sterk ook heel erg slim en intelligent is, knap om te zien en loyaal aan zijn vrienden, lief en sociaal. De Ideale Man en af en toe is dat gewoon lekker, net als zijn wonderbaarlijke geluk. Niet ieder boek hoeft geavanceerd inzicht te geven in het menselijk tekort en dit is zo’n boek dat gewoon verrukkelijk onderhoudt. Ik kon het niet wegleggen, geholpen door regen en een middeleeuwse, uiterst katholieke, omgeving. Het is spannend, vlot, rijk van achtergrond en de roman-in-roman vorm is briljant. Op twee foutjes na is ook de taal heerlijk – ik denk dat het helpt dat de auteur een Vlaming is, en blijkens het verhaal ook erg van taal houdt. Het knappe is dat het de middeleeuwen oproept zonder overdreven of gekunsteld over te komen.
Ik moest steeds denken aan de Old Shatterhandserie van Karl May die ik als kind verslond. Niet omdat er ook maar enige gelijkenis tussen de boeken is, maar door mijn gevoel van guilty pleasure. Door het diep weg kunnen zinken in de wereld die de schrijver oproept. Ook als volwassenen hebben we recht op het pure genot van veilig avontuur en Goed dat Kwaad overwint, maar er wordt naar mijn smaak te weinig van gemaakt. Terwijl je van zo’n boek toch veel langer en veel intenser plezier hebt dan van een Hollywoodfilm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten