M'n leesclubgenoten waren niet erg onder de indruk en ik moet ze wel gelijk geven. Natuurlijk is het belangrijk om de identiteitspolitiek tot op het bot te onderzoeken, en ja het is relevant dat eer en trots minstens zo belangrijke politieke emoties zijn als recht en logica. Maar het had wel bij een longread artikel kunnen blijven. Fukuyama herhaalt tweehonderd pagina's zijn stelling dat mensen (steeds meer) gedreven worden door eer en trots en dat ze zich met steeds kleinere groepjes identificeren, zodat samenlevingen fragmenteren en polariseren.
Maar behalve beschrijving en een heel klein beetje analyse biedt hij zo ongeveer niks. En nu dan? Dat je zou hopen dat mensen zich identificeren met democratische en universele waarden als gelijkheid en vrijheid en broederschap, fundamentele vrijheidsrechten, tolerantie voor diversiteit, ja me hoela! Fukuyama geeft geen enkel handvat om meer te doen dan alleen te hopen.
Dat de meeste van onze huidige politici juist het tegenovergestelde bewerkstelligen lezen we allemaal dagelijks in de krant. Het is deprimerend genoeg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten