Vuurwerk

Heel Nederland zit natuurlijk te wachten op mijn opinie omtrent vuurwerk. Nou hier is ie dan: dóén! Ik ben helemaal voor vuurwerk, ben er dol op. Het is mooi en spannend en de lucht van kruit tesamen met verkleumde vingertjes rond een champagneglas brengt me in topstemming. Sjoelen, muziek, kletsen, zoenen. Een vuurwerkshow is ook leuk natuurlijk maar toch heel wat anders dan de sensatie van knallen en flitsen en kleurige lichtwatervallen overal om je heen. Wegduiken als een figuur in een hoody iets brandends voor je voeten gooit. En dat dat dan alleen maar een sigaret was. Of ouwewijvegilletjes slaken als er een strijker naast je oren ontploft.

Ik heb veel oud-en-nieuw in Australië en Frankrijk gevierd, ook op een boot in Sydney harbour, maar zonder heel veel d&d was het niks. In Frankrijk eten ze alleen maar en in Australië drinken ze alleen maar. De show in de haven was prachtig maar natuurlijk niet spannend. Je moest goddomme een zwemvest kopen om er überhaupt te mogen zijn! De ultieme nannystate ook al begrijp ik best dat je in het brandgevoelige Australië geen vuurwerk mag afsteken zelfs als nanny even afzijdig blijft.

Maar saai is het wel. Bij het journaal over doden en gewonden en bange huisdieren, stikkende astmapatiënten en ongelukkige agenten twijfel ik wel. Het is dezelfde twijfel die ik krijg als ik een vliegtuigticket boek. Het is echt niet goed en het deugt niet. Onverstandig, asociaal, immoreel. Maar ik hef m’n cognitieve dissonantie eenvoudig op door te bedenken hoe waanzinnig veel schade er de rest van het jaar wordt aangericht door gedragingen waar ik toevallig niet aan bijdraag, en hoe waanzinnig veel pret ik heb van deze ene relatief beperkte zonde.

Lekker blijven afsteken jongens, op jullie kosten en met de risico’s voor jullie vingertjes. Als iedereen een beetje normaal doet (geen geweld, geen illegaal vuurwerk, niet naar mensen gooien) mogen we er waarschijnlijk nog jaren van blijven genieten.