dinsdag 6 november 2018

Kadootje



Als een kind zo opgewonden fiets ik langs tuincentra en dierenwinkels, op zoek naar alle mogelijke middelen om mijn tuin om te bouwen tot een egelparadijs. Ik hoopte al jaren op een egel in mijn tuin maar de egelclub vond mijn tuin niet geschikt en vanzelf kunnen ze er niet komen, dacht ik. M’n tuintje ligt aan de binnenkant van een huizenblok, volgens mij is er geen enkele mogelijkheid om er te komen behalve dan door een woonhuis heen. Dat zou dan via een katteluikje moeten denk ik maar dat lijkt me wel gruwelijk gevaarlijk voor een stekelbeestje. Om nog maar te zwijgen van de Bezuidenhoutseweg of de Juliana van Stolberglaan en nog een paar straten die je over moet steken als je vanuit een wat natuurlijker gebied komt, de brede stoepen met honden en katten.
Maar toch zat er gisteravond eentje. Ik hoorde wat geschuifel toen ik iets uit m’n tuinhok haalde en omdat ik in het donker alleen maar zag dat het iets veel groters dan een muis was, holde ik naar binnen om een zaklamp te halen. Ik was vooral bang voor een rat, of voor een gewonde vogel waar ik dan iets mee zou moeten. Maar het was een egel! Eentje die alle slakken en engerlingen van me mag hebben. Als ik nou een fijn winterhuisje voor ‘m maak en dagelijks voer en water ververs dan wil ie misschien wel tot gezinsuitbreiding overgaan.
Ik vul het waterpistool extra bij om de katten weg te spuiten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten