Beleid is per definitie een poging tot sturen. Als je in een
slip zit, als je elke sturingspretentie opgeeft, moet je ook geen beleid meer
maken. Aan de andere kant: je hebt geen stuur nodig om te kunnen sturen, zie
bijvoorbeeld éénwielfietsen. Je hoeft niet perse wetten uit te vaardigen of
geld uit te geven om toch effectief beleid te kunnen voeren.
De theorie is dat particuliere bedrijven de fiets leveren; dat
ambtenaren stevig op de pedalen trappen en dat bewindslieden hun handen aan het
stuur hebben. Maar nu blijken allerlei burgers zonder openbaar ambt het heel
leuk te vinden om lekker te trappen. Soms doen ze dat ook nog met losse handen
en dat gaat vaak goed ook.
Lekker laten gaan zou ik zeggen, daar hoeft de overheid
helemaal niks meer aan te doen. Misschien nog een beetje toezicht houden op de
fietsfabrikant zodat het karretje niet meteen in elkaar dondert. En even nagaan
of bejaarde dametjes misschien niet meer over durven te steken als racende
burgers hen links en rechts om de oren scheuren. In dat geval moet de overheid
een zebrapad aanleggen, of een tunneltje, of iemand aanstellen om die dametjes
te helpen oversteken. Stuur een ambtenaar op de dametjes af om te vragen wat ze
het liefst hebben, en overweeg om een oversteekhulp te combineren met een
sokaantrekhulp om kosten en inspanningen te sparen. Misschien kunnen de
dametjes zelf wel iemand vinden om al die hulp te leveren, dankzij een handige
app ofzo, en dan hoeft de overheid alleen nog maar een toereikend bedragje over
te maken waarmee de oversteek-en-sok-aantrek-hulp betaald kan worden. Honderd
keer goedkoper dan beleid maken, toezien op de naleving, fietsen te bestellen
en burgers worden er nog blij van ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten