Normaal gesproken schrijf ik m’n blogs zelf en jat ik geen
complete columns uit de krant. Maar soms is er eentje me zo volledig uit het
hart gegrepen dat ik ‘m graag nazeg. Vrijheid van meningsuiting was pas weer
eens een issue, toen een collega werd gestraft om haar tweet dus om haar
mening. En toen ik daar vervolgens geen blogje over durfde te publiceren, uit
angst dat mensen me verkeerd zouden begrijpen en ook mij in het nazi-kamp
zouden categoriseren. Omdat ik de manier waarop we tegenwoordig over moslims en
de islam praten wel heel erg veel lijkt op de manier waarop joden in de jaren
dertig werden belasterd en ontmenselijkt.
Ik blijf geloven dat John Stuart Mill gelijk had: het is
niet aan de overheid, of aan het recht, om mensen beperkingen op te leggen voor
wat betreft hun overtuigingen of hun uitingen. Je hoopt dat mensen
zelfdiscipline hebben en elkaar opvoeden met moraal, goede zeden en
beargumenteerde tegenspraak. Niet met straf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten