Er worden een paar duizend mensen opgepakt,
gemarteld, zonder proces onder middeleeuwse omstandigheden gevangen
gezet zonder uitzicht op vrijlating, zonder bezoek, zonder communicatie,
zonder informatie. Dat gebeurt voor míjn veiligheid,
voor míjn welzijn. Ongevraagd ben ik ineens de reden voor het onrecht.
Op geen enkele manier kan ik me aan de kant van die duizenden plaatsen.
Voor mij gelden nog steeds alle grondrechten. Met mijn profiel loop ik
geen gevaar ook opgepakt, gemarteld en vastgezet
te worden. Juridisch heb ik geen bal met die duizenden te maken, want
ze komen uit een ander land en zijn slachtoffer van een ander land.
Mijn opties zijn: het leed negeren en zo vrolijk
mogelijk verder leven; me laten overtuigen dat die duizenden gevaarlijke
demonen zijn; ze tot Jezus, onschuldig lam geofferd voor onze zonden,
verklaren en dan teleurgesteld raken als het
bloed aan hun handen van een bermbom komt.
Een wereld die zó cynisch is dat de staten die
tamboereren op democratie en recht, rücksichtlos ‘de ander’
ontmenselijkt om ‘ons’ het paradijs te bieden, is nauwelijks leefbaar.
Hoe kan je jezelf in de spiegel aankijken als je pad bezaaid
ligt met lijken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten