Marokkanen

‘Geen wet voor Marokkaanse reljongeren’
‘Pak Marokkaanse overlast hard aan’
‘Marokkaan bedreigt krant’
Hele gebruikelijke koppen boven krantenartikelen tegenwoordig. Ik begrijp nog steeds niet wat de toevoeging ‘Marokkaans’ voor informatieve meerwaarde heeft. Ik ben nog zo naief dat ik denk dat je nadenkt over wetgeving voor relschoppers, dat je overlast aanpakt en dat het nieuws is als iemand een krant bedreigt, ongeacht de etnische achtergrond van de betrokkenen. Sterker nog, ik mag toch hopen dat ook overlast door witneuzen, bejaarde vrouwen en Antilliaanse snollen wordt bestreden. Zelf heb ik het meeste last van een dove buurvrouw die de tv keihard zet, van oer-Hollandse truckers die hun reuzenhonden grote drollen laten draaien voor mijn deur en van een hindustaanse buurman die de hele straat laat meegenieten van zijn ruzies.

Het voortdurend communicatief verbinden van ‘Marokkaans’ met allerlei vormen van criminaliteit, maakt het publiek vanzelf overtuigd dat er daadwerkelijk een verband ìs. Daar komt dan nog bij dat menselijke hersenen notoir slecht zijn in het toepassen van statistiek. Correlaties worden al snel causaliteiten, verbanden die één richting op wijzen worden voor het gemak naar twee kanten gelegd, hoge percentages van kleine groepen worden eenvoudig vertaald naar grote totalen.
Er is een correlatie tussen etniciteit en criminaliteit, maar het is onwaarschijnlijk dat etniciteit een oorzaak is van criminaliteit.
Er zijn meer Marokkaanse jongens crimineel dan witte jongens, maar criminaliteit wordt niet voor het overgrote deel door Marokkanen begaan.
Als 44% van alle verdachten allochtoon is, zijn er geen honderdduizenden allochtonen verdacht.

Toen ik de ombudsman van mijn krant vroeg wat de relevantie was van de nationaliteit van een bepaalde crimineel, kreeg ik als antwoord dat de redactie die nationaliteit relevant vond. En ja, dan is het vanzelf relevant. Als wij elkaar er maar flink van doordringen dat etniciteit een relevante variabele is in het kader van criminaliteit, dan wordt het vanzelf wetenswaardig. Maar dan draaien we ook als een hond die zichzelf in de staart wil bijten, want het enkel voortdurend noemen van de Marokkaanse achtergrond van criminelen en verdachten, veroorzaakt de overtuiging dat het hier om een relevante variabele zou gaan.