Afluisteren

In het nieuws een hoop verontwaardiging over een mevrouw die haar leven niet meer zeker is nadat ze een telefoontje had gepleegd naar ‘meld misdaad anoniem’. Het gekke is dat de verontwaardiging alleen maar gaat over het feit dat haar anonimiteit is opgeheven. Dat komt doordat ze door de politie was aangemerkt als belangrijke getuige, en daarom werd haar telefoon afgeluisterd. Dat vind ik dan weer maf, dat je kennelijk afgeluisterd kan worden als de politie vermoedt dat je ergens getuige van bent geweest. Ik vraag me meteen af waar ik de laatste maanden geweest ben, wat ik allemaal mogelijk gezien zou kunnen hebben. En mijn lange intieme gesprekken aan de telefoon, hebben daar een paar van die gastjes met een blauwe klep op zitten meeluisteren? Grappen makend over mijn chaotische liefdesleven, brakend over mijn emoties? Of nog erger, spitste een terroristenjager misschien zijn oren toen ik met een vriendin met een exotische naam zat te kankeren op het kabinet?
Ik zal het nooit weten. De kans dat je getapt wordt is groot in dit land, met de meeste telefoontaps ter wereld en de minste aanleiding om burgers te controleren. Als je ‘niks te verbergen hebt’ mag je niet klagen, en als de tappers geen administratieve foutjes maken waardoor je perongeluk kwalijke antecedenten in je cv krijgt, of bedreigd wordt door zware criminelen, heb je er ook geen last van. Alleen een onprettig idee, die politieagenten die zich vrolijk maken over mijn zieleroerselen.