Scott Peck, The road less travelled

Ik heb het niet zo op psychiaters. De combinatie van dokter en therapeut heeft vaak een beetje pedante uitkomst en deze bracht er ook nog eens een vleugje seksisme en racisme bij mee. Toch greep ik het boek omdat ik benieuwd was naar de combinatie van het mentale en het spirituele, zaken van de geest kortom. Het levert een herkenbare denklijn op. Liefde is het medicijn, het goede, het ware. Mensen kunnen groeien als we bereid zijn tot openheid en zelfreflectie en daar is liefde voor nodig. We groeien toe naar meer liefde en inzicht en het streven is om als god te worden.
Ik ben het er wel mee eens maar toch overtuigt het boek niet helemaal. Scott Peck gebruikt de taal van de psychoanalyse en die van de Bijbel en dat dan ook nog met de schema's van de jaren zestig en zeventig. Deslalniettemin levert het stof tot nadenken op.