Ik heb een grote weerzin tegen types ‘des vaderlands’ maar ik had ongelijk. Ramsey Nasr is erg goed. Eloquent, geëngageerd, to the point. Een fijn leesbaar politiek pamflet over corona/toeslagenaffaire/klimaatverandering. Zoals ieder politiek pamflet gaat het uiteindelijk over twee dingen: recht en onrecht, en effectief beleid, ‘wat werkt’. De dimensies waar elke Haagse ambtenaar het bed voor uit komt.
Ik denk dan ook dat zo’n boekje vooral ambtenaren aan zal spreken – mensen die gewend zijn om te lezen en om in termen van recht en effectiviteit te denken. Dat maakt het wel een tikje naïef: alsof er een juiste manier van regeren is en al het andere dom is. Ik ben het inhoudelijk bijna volledig met Nasr eens en ook ik vind andere opvattingen onrechtvaardig of gewoon stom. Die eensgezindheid kan de illusie geven dat we dus gelijk hebben, dat het puur rationeel is om publiek geld in te zetten voor kunst en cultuur, milieu en natuur en armoedepreventie en ontwikkelingskansen. Toch denken wij onze gedachten in de context van een wereldbeeld, mensbeeld, idealen en specifieke moraal, kortom een ideologische context. Niet iedereen zal dat met ons delen. Er zijn best veel andere Nederlanders die echt benauwd zijn voor diversiteit. Die hun comfort en privilege niet op willen geven. Die menen dat een betere wereld niet nodig is of op een andere manier bereikt moet worden. Die meer vertrouwen hebben in een manager als premier dan een in een leider. Onbegrijpelijk, maar ze zijn er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten