Tot diep in de jaren zestig was het zó relevant of een
vrouw getrouwd was of niet, dat er bij ontmoetingen en in officiële post
onderscheid werd gemaakt tussen 'mevrouw' en 'mejuffrouw'. Te bizar voor
woorden natuurlijk en het werd steeds absurder naarmate er meer vrouwen
ongetrouwd door het leven gingen (en daar geen diepe schaamte bij voelden).
Het is toch niet zo moeilijk, om waar mogelijk mensen
genderneutraal te benaderen? Kwestie van hoffelijkheid. En wat is precies de
noodzaak van aparte mannen- en vrouwenwc's, als wc's gewoon goed schoon
gehouden worden?
Tegelijk is het nou ook weer niet zo dat grote groepen
Nederlanders veel last hebben van het feit dat meer dan 95% (99%?) gewoon man
of vrouw is, al naar gelang hoe ze geboren en opgevoed zijn. Wie een piemel
heeft maar zich meer vrouw voelt, kan toch gewoon het damestoilet in?
Misschien, als we eens wat aardiger voor elkaar zouden
zijn, en als de overheid en bedrijven zich eens helemaal niet zouden bemoeien
met ons geslacht, zou de discussie over dames en heren alweer voorbij zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten