Ik sta te klunzen met wel drie verschillende tangen, maar de
SG erediensten trekt m’n slot soepeltjes open en drie minuten na Angelique kan
ik ook op huis aan. Ik tracht haar nog in te halen maar misschien kiest ze de
binnenroute. Ik niet, ik ga alsmaar rechtdoor, Laan van Meerdervoort,
Javastraat, stukje Wassenaarseweg. Als fietser kan je kiezen voor het
voetgangers- of het autostoplicht, altijd prijs. De kunst is om thuis te komen
zonder één keer je voet aan de grond, desnoods slalom je bij echt rood licht
tussen de auto’s door. Zo laat in de avond is het niet moeilijk om te slagen.
Het mooiste is om vanaf de Jozef Israelslaan de lichtbak van het grote
kruispunt Utrechtsebaan/Benoordehoutseweg in te fietsen, drukte en auto’s en stoplichten
en toestanden, en dan direct het pikdonkere Haagse Bos in te duiken waar het
stil en warm en kalm is. Heerlijk warm in m’n cocon van fleece en das, als m’n
tenen maar niet koud worden en de kouwe dijen en voorhoofd maken het alleen
maar knusser in m’n dikke jas. Op de Laan van Nieuw-oost-indië moet ik heel
eventjes inhouden om mooi het groene stoplicht uit te kienen, en dan zwier ik
met drie ritmische bochten naar m’n huis.
Fietsen in de nacht is het mooiste wat er is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten