Ik lees liever over
filosofen dan originele teksten van
wijsgeren. Zelfs Spinoza vind ik beter uit de tweede hand te verteren, de
Ethica is me gewoon te moeilijk. Maar zo’n tweedehandsbespreking moet dan wel
goed geschreven zijn, en dat is Arthur
Schopenhauer van Rüdiger Safranski niet echt. Ik zie na vijfhonderd
bladzijden best wel in dat Schopenhauer interessant is, en het is mooi dat zijn
filosofie in de context van zowel zijn biografie als zijn tijd wordt geplaatst,
maar wat een ergerlijk onleesbare zinnen!
Het helpt ook niet dat Schopenhauer een uiterst
onsympathiek mens was en dat zijn kennelijke weerzin tegen iedere vorm van ietsisme nogal
extreem was. Voor zover ik het begrijp denk ik hetzelfde over waarneming en de
mens en het leven, maar de oproep tot matiging van Spinoza spreekt me meer aan
dan de radicale verwerping van alles en iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten