Het valt me de laatste tijd op hoe vaak ik hoor of iets ‘mag’ of ‘niet mag’. Ik weet niet of het ligt aan m’n nieuwe werkomgeving, of dat er een subtiele culturele verschuiving gaande is. Mensen benaderen hele gewone dagelijkse handelingen in termen van moeten, mogen en verboden. Alsof alles wat je doet en meemaakt gereguleerd moet zijn, door een boven ons geplaatste autoriteit moet worden toegestaan.
Helemaal nieuw is het niet. Al dertig jaar merken mensen op dat ik geen vlees ‘mag’ eten, terwijl ik gewoon om geheel persoonlijke motieven vegetariër ben. Eten wordt al lang in bijna medische of morele termen gegoten, terwijl het er toch primair om gaat of het je bevredigt.
Gekmakende bureaucratieën ontstaan er, als elke activiteit aangedreven wordt door een regel, een voorschrift, een procedure of een toestemming. Denk vooral niet zelf na, wees vooral niet gewoon aardig en geïnteresseerd, neem nooit initiatief en wees nooit creatief. Voor je het weet loop je tegen de muur van ‘dat mag niet’ op.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten