Ik besef dat het niet erg consistent is, maar ik ben dol op
vuurwerk. En dan niet van die lullige, overgeorganiseerde steriele shows, dat
netjes tussen half tien en kwart over tien – want de kindertjes moeten wel op
tijd naar bed – een professioneel bedrijf enorme vuurpijlen de lucht in schiet,
op de maat van muziek uit grote speakers en met het publiek op veilige afstand.
Tuurlijk is dat veiliger, milieuvriendelijker en beter voor zielige huisdieren dan de traditionele ongeorganiseerde herrie. Dat is nou juist het punt:
het is carnaval, oud-en-nieuw, gereguleerde anarchie.
Vooral in Den Haag, van oudsher de stad van de Chinezen in
Nederland en ook van lastige jeugd, van confrontaties met het gezag en van
achterstandswijken en asociale tokkies, wordt er in de dagen voor oud-en-nieuw
overal in crescendo geknald tot het tussen twaalf en twee ’s nachts klinkt en
ruikt als een compleet bombardement. Oorverdovend en spannend. Als je geen last
hebt van oorlogstrauma’s is het kermis, net echt maar niet echt.
Zelf ben ik te zuinig en te schijterig om ook vuurwerk af te
steken, en het is een heel avontuur om door de stad te fietsen terwijl
vervelende jochies rotjes naar m’n hoofd gooien. Maar ik ben blij dat ons
aangeharkte landje een uurtje per jaar even niet door de voorzichtigen, de
bangen, de gedisciplineerden wordt geregeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten