vrijheid en recht

Wat is nou erger? Het totalitarisme van Noord-Korea, waar iedere vorm van mens-zijn onmogelijk wordt gemaakt? Het ultra-kapitalisme van China, waar slachtofferschap impliciete kritiek is en dus verboden? De corruptie van Rusland, waar geen eerlijk mens veilig is? De dictatuur van Syrië, waar volwassen burgers als kleine kinderen tot gehoorzaamheid worden gedwongen? De anarchie van Irak, waar alleen de eigen familie, en opsluiting achter dikke muren nog enige veiligheid biedt? Of de staat-loosheid van Mexico, waar criminelen hun macht handhaven met extreem geweld?
Elke keer als ik lees over de ellende in de wereld, ben ik nog het meest geschokt door het gebrek aan waardering dat Nederlanders hebben voor ons eigen regime. Een samenleving waarin afwijkingen van de norm op prijs werden gesteld als nonconformistisch. Een politiek stelsel waarin macht wordt gedeeld en beslissers zich publiekelijk verantwoorden. Een rechtsstaat waar je, ongeacht je achtergrond, een op de wet gebaseerde uitspraak kan krijgen en waar vonnissen daadwerkelijk worden uitgevoerd. We hebben het hier echt goed, we zijn veilig voor machtsmisbruik en corruptie en willekeur, we hebben rechten waar we aanspraak op kunnen maken, we mogen vergaand zelf bepalen hoe we leven, hoe we ons gedragen, en vooral wat we vinden, geloven en uitdragen. Wij worden niet gemarteld als we klagen over drugshandel die alles kapot maakt, wij worden niet vermoord als we de pretenties van onze ‘leiders’ aan de kaak stellen.
Maar de beweging in Nederland die hard schreeuwt tegen zondebokken voor problemen die we helemaal niet hèbben groeit. Nemen moslims ons onze vrijheid af? Neemt Europa ons onze welvaart af? Helemaal niet, integendeel, en toch scheppen PVV en andere hysterici er genoegen in om de noodklok te luiden. Het is dezelfde heksenjacht als in de middeleeuwen. Ook toen werd er niet echt zwarte magie gebruikt om mensen ziek te maken, ook toen sliep er niemand met de duivel. Maar de brandstapels werden wel degelijk aangestoken.