burkaverbod

Eén van de mooie eigenschappen van een democratie is, dat de overheid niet boven ons uittorent. De samenleving, het publiek, dat zijn wij met z’n allen bij elkaar en de overheid is ons instrument. De overheid vertaalt wat we allemaal willen in voorschriften en beleid, en zorgt ervoor dat dat ook gehandhaafd wordt. Pas bij de handhaving ontstaat er een hiërarchische verhouding tussen de overheid, als vertegenwoordiger van het hele publiek, tegenover individuele personen of bedrijven. En één van de mooie kanten van de rechtsstaat is, dat democratie niet kan verworden tot een dictatuur van de meerderheid. De meerderheid kan vanalles willen, maar wordt begrensd door individuele grondrechten, algemene principes zoals gelijkheid, proportionaliteit, subsidiariteit enzovoort, en door procedures. Zo ontstaat er een prachtige balans. De overheid is niet de eigenaar van de publieke ruimte. De publieke ruimte is nou juist publiek omdat het geen eigenaar heeft. Iedereen mag zich in de publieke ruimte op elke manier gedragen, op voorwaarde dat dat gedrag dezelfde ruimte aan alle anderen geeft om zich op hun beurt vrij te gedragen. Individuele vrijheid in de publieke ruimte betekent niet dat je anderen schade aan mag doen of in hun bewegingsvrijheid mag beperken. Een overheid die de pretentie heeft om mij voor te schrijven hoe ik eruit moet zien of hoe ik me sociaal moet gedragen in de publieke ruimte, neemt mij een stukje burgerlijke vrijheid af, en legt onrechtmatig beslag op de publieke ruimte. Dat is een overheid die zich iets toeëigent wat van niemand en dus van ons allemaal is. Als ik verplicht word mijn gezicht en haar altijd en overal aan iedereen te laten zien, word ik onderdaan in plaats van vrije burger. Dat is gek, in een democratische rechtsstaat ben ik toch net zo vrij als ieder ander? Zie ook http://www.wereldjournalisten.nl/artikel/2011/09/18/de_symboolpolitiek_van_het_boerkaverbod/