Ben Goldacre, Bad Science

Goldacre legt uitvoerig, degelijk, begrijpelijk en goed onderbouwd uit wat er mis is met allerlei kwakzalverclaims en media coverage van medische kennis. De essentie van wetenschap, kennis en evidence wordt uitvoerig toegelicht, en hij fulmineert tegen homeopaten, hysterische redacties en voedingssupplementenindustrie met griezelverhalen over hoe ze hun boodschap steeds weer voor het voetlicht krijgen. Maar het is juist die degelijkheid en uitvoerigheid die verzekert dat geen normaal mens dit hele boek zal lezen, en die echte kennis zo impopulair maken. Dat maakt het niet minder waardevol om nog eens eenvoudig uit te leggen wat random, statistische significantie, placebo-effect en controlegroep werkelijk betekenen. Zeker nu in allerlei andere disciplines naar evidence based medicine wordt verwezen als beste methode, is het de moeite waard om zulke basis schoolkennis nog eens te herhalen. Het meest beangstigend vind ik overigens niet de enorme fouten die op het terrein van ziekte en gezondheid worden gemaakt, maar het risico dat iemand op grond van DNA-bewijs veroordeeld wordt terwijl de onderliggende onderzoeksmethode niet klopt. Juristen en publiek zijn alleen geinteresseerd in de conclusie van een onderzoeker, ze maken zich nauwelijks druk om de vrij hoge waarschijnlijkheid dat de verkeerde persoon aangewezen wordt door het vermenigvuldigen van DNA-moleculen inclusief alle mogelijke (besmettings)fouten. Ook interessant: zelfs voor neurowetenschappers is het moeilijk. Ik herinner me nog wel dat ik tijdens m'n studie vergelijkbare fouten maakte. Statistiek is net als koken, je moet blijven opletten.