Een moderne antiheld, een open maar deprimerend einde, geen gebeurtenissen want het gáát juist over leegheid en betekenisloosheid, en dat alles tegen de achtergrond van commercie, economische crisis en verplaatsing van economische macht naar Azië.
De Arabieren in het verhaal worden flauw van verveling, maar de hoofdpersoon heeft nog veel minder te beleven. Van ellende vestigt hij al z’n doemhoop dan maar op een vetbult in z’n nek, en als dat ook al geen handig houvast voor z’n depressie biedt dan de dokter maar, die de bult verwijdert.
Ik vond het boek best leesbaar en komisch, maar op geen enkele manier voel ik me verwant met de mislukte middelbare man die niks anders doet dan stijf z’n ogen dichtknijpen en maar hopen dat hij veel geld zal verdienen. Het enige doel van dat geld is schulden afbetalen en z’n dochter naar een dure school sturen, nogal oninteressant. Hij kickt op de nieuwe stad, het bouwen aan iets nieuws en groots, ook al niet mijn grote passie.
Je moet dit boek lezen als je met enige compassie naar hedendaagse Amerikaanse businessmen wil kijken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik heb na dit boek de laatste roman van Grunberg gelezen.Opmerkelijke overeenkomsten. Nu bezig met Orientalism van Said om het af te maken
BeantwoordenVerwijderenArmand
Ben wel benieuwd waar 'm de overeenkomsten in zitten. Ik heb Eggers niet zozeer gelezen als een boek over 'de ander' of over arabieren, maar then again ik heb Grunberg noch Said gelezen. Die laatste wil ik wel van je lenen als je 'm uit hebt.
BeantwoordenVerwijderen