Begrip is niet hetzelfde als sympathie. Je probeert Het
Kwaad te begrijpen, er helemaal in door te dringen, werkelijk te bevatten, om
het minder gevaarlijk te maken. Minder eng: doe het licht aan. Alleen door Het
Kwaad te begrijpen kan ik betekenis aan het bestaan geven. Uitbannen lukt niet,
want zoveel heb ik nou toch ook wel door over het bestaan, het menselijke,
sociale, daar hoort alles wat slecht en gruwelijk is bij. Elke angst die je op
afstand probeert te houden, groeit daar van.
Ik ben een fan van Hannah Arendt, net als Hemmerechts.
Gefascineerd door de banaliteit van Het Kwaad, door de medeplichtigheid van
gewone mensen. Gekken en sadisten boeien me niet, maar juist de buurman, de middenstander,
jezelf. Mij heeft die fascinatie op het levenslange spoor gezet van
systematische waarborgen, van processen, procedures en instituties, rechten en
plichten, normen en gewoonten.
In tegenstelling tot Arendt schrijft Hemmerechts wel
literair en heel goed leesbaar. Ontzettend knap zet ze de vrouw van Dutroux
neer zoals die mogelijk zou kunnen zijn. Een gewoon mens, met net als alle
gewone mensen haar onhebbelijkheden en zwaktes. Met een verknipte jeugd en de
pech dat ze zich aangetrokken voelde tot een bepaald type man, en die dan ook
tegenkomt. Ik stel me voor dat ze elkaar slechter hebben gemaakt. Slecht zijn
ze allebei, maar het boek dwingt de lezer om preciezer te bepalen hoe slecht ze
zijn, zij is, en hoe dat werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten