Egypte

Nederlandse journalisten maken zich druk om de mogelijkheid van een militaire staatsgreep. Daardoor verliezen ze uit het oog dat Egypte al tientallen jaren een militaire dictatuur is. Als het leger Mubarak laat vallen, verandert er daarmee niets aan het regime.

Democratie impliceert acceptatie van alle politieke partijen, ook islamitische en christelijke (en extreem rechtse), mits die partijen zich committeren aan de procedures en kaders van een democratische rechtsstaat. Het automatisme waarmee het Algerijnse FIS, Palestijnse Hamas of de Egyptische moslim broederschap worden afgedaan als niet-democratische partijen, nog vóórdat er een kans is geweest voor die partijen om zich in een democratisch bestel te voegen, maakt dat ik me weer eens diep schaam voor de westerse hypocrisie.

De demonstraties in Tunesië en Egypte bieden het westen een unieke kans om bij te dragen aan de opbouw van democratische rechtsstaten, door bij te dragen aan institutionele versterking. Vrije en algemene verkiezingen horen daarbij maar zijn bij lange na niet voldoende. Het gaat ook om vrijheid van vereniging en vergadering (zodat er partijen gevormd kunnen worden), vrijheid van expressie en vrije en diverse media (zodat er campagne gevoerd kan worden), gelijkheid voor burgers (zodat iedereen kan kiezen of gekozen worden), goed bestuur inclusief toezicht en corruptiebestrijding, procedures voor het afleggen van verantwoording door bestuurders enz. enz.