Terreur

Je moet oorzaak, aanleiding, verantwoordelijkheid en schuld onderscheiden. Schuld gaat over straffen, degene die een misdaad pleegt is schuldig en moet gestraft worden. Het is de simpelste van de vier begrippen. Je probeert de oorzaak te achterhalen om preventief beleid te kunnen voeren, en de aanleiding om te begrijpen. Begrijpen hebben we nodig, als slachtoffers en samenleving, om verder te kunnen met ons leven.

Het allerlastigst is verantwoordelijkheid. Het begrip gaat over vertrouwen: kunnen we er op vertrouwen dat iemand die verantwoordelijk is ons beschermt, ons veiligheid biedt? Kunnen we ouders en onderwijzers vertrouwen die kinderen opvoeden tot goede medeburgers, tot goede mensen? Voelen politici en journalisten zich verantwoordelijk voor de stemming die er heerst? Zijn werkgevers verantwoordelijk voor racisme, zijn imams verantwoordelijk voor seksisme?

Er zullen ons opnieuw terreuraanslagen overkomen, en beveiligingsmaatregelen met verlies van burgerlijke vrijheid, en extreme partijen, en machteloze demonstraties en redeloze agressie. De wereld wordt er niet gezelliger op. Wie is daar verantwoordelijk voor? Dat kunnen we alleen met z’n allen zijn, als samenleving.