Genietend van de zon, de muziek, van m’n heerlijke (stads)fiets
en van het fitte gevoel rij ik m’n rondje over Leidschendam en Wassenaar. Ik
rij lekker hard, al ben ik natuurlijk geen wielrenner. Bij het bruggetje haal
ik een groep hangbuikmannen met glimmende luierbroekjes op racefietsen in. Type
directeur-met-audi-voor-de-deur. Op de rechte stukken rijen ze net iets harder
dan ik, maar ze zijn kennelijk een beetje benauwd voor de bochten. Daardoor
wordt het een beetje haasje-over want ik fiets in een regelmatiger tempo door.
Als ik ze in het tunneltje voorbij wil – er is plek genoeg ook al zitten ze met
drie en vier naast elkaar – snauwt de achterste me iets toe en probeert hij me
tegen de muur aan te drukken. Ik ben zo verbaasd dat ik niet meteen reageer
zodat ik alleen nog maar kan schelden. Bij hoge uitzondering heb ik spijt dat
ik ‘m geen knal voor z’n sneue kop heb gegeven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten