Voor mij
heeft de traditie van Sinterklaas minder met die man-met-baard-en-mijter en
zwarte Piet te maken, ook al zorgde ik lang geleden wel degelijk voor een vers
geschilde wortel en wat hooi voor de open haard, zongen we uit volle borst boven
onze gezette schoenen en was ik hevig bezorgd dat zwarte Piet in de schoorsteen
bekneld zou raken. In ons huis ging het ook niet werkelijk om de kadootjes, ook
al lagen er altijd bizar grote stapels doordat we geen lootjes trokken en
iedereen dus dingen kocht voor iedereen, alleenstaande oom en tantes incluis.
M’n hippie-ouders haalden wel allerlei nare psychologische experimenten met ons
uit door ons op te voeden tot antimaterialistische niet-hebberige altijd
tevreden braveriken en tegelijkertijd de spanning maximaal op te voeren rond
die obsceen grote berg pakjes, maar ik meen dat ik m’n opvoeding toch redelijk
te boven ben gekomen.
De
traditie van surprises knutselen en ‘gedichten’ schrijven ging denk ik vooral
om het aandacht hebben voor elkaar, een beetje moeite doen voor elkaar. Met
liefde en voorpret iemand plagen met z’n gevoeligheden.
Eigenlijk
gaat de zwarte-Pietendiscussie daar misschien ook wel over. Ik geloof zeer dat
de anti-Pieten misleid zijn en dat de traditie van een donkere engerd niet uit
racisme voortkomt. Maar ik geloof ook dat er racisme is, en dat het voor de
slachtoffers daarvan pijnlijk is om geassocieerd te worden, of zich
geconfronteerd te zien, met de figuur van zwarte Piet die meestal eng is of
anders wat dommig.
Witte
autochtone Nederlanders reageren verongelijkt en defensief op het
racismeverwijt, ze voelen zich aangevallen en beschouwen de anti-Pieten als
vijanden van hun fijne traditie. Het lijkt verdorie wel oorlog. Als de essentie
van de Sinterklaastraditie in naastenliefde en compassie zit, in het iets voor
een ander over hebben en even aandacht aan een ander besteden, dan zouden de
traditionalisten er ook voor kunnen kiezen om de anti-Pieten met begrip en
erkenning tegemoet te komen. Erkennen dat mensen vaak slachtoffer van racistische
vooroordelen en stereotyperingen zijn, en dat dat bijzonder vernederend en
pijnlijk is. Proberen te begrijpen hoe zwarte Piet er uit ziet voor iemand met
een donkere huid. En de grootheid van een goedheiligman opbrengen om net zo
lang te sleutelen aan de uitingsvormen van een bijzonder eigen, Nederlands
culturele traditie dat de oude traditie in een veranderende samenleving nog
jaren mee kan.
Het wordt
tijd dat witneuzen een beetje integreren in de 21e eeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten