Ik liet me naar de Pierre Bayle lezing lokken omdat Bayle een gelovig mens en overtuigd secularist was, en radicale tolerantie voorstond (zo heb ik me laten uitleggen). En omdat taalfilosoof L.M. de Rijk het belang van kritisch denken blijft benadrukken.
Ik werd niet teleurgesteld. De Rijk is oud en moest af en toe zoeken naar woorden, maar zijn uitleg over kennis is nog scherp, en onderhoudend. Wat hij te vertellen had weet ik, intuitief, maar ik zou het nooit zo prachtig op kunnen bouwen. Dat we de wereld enkel kunnen kennen door ons denken, en dat ons denken dus de werkelijkheid construeert. Daarmee ontken je niet het bestaan van een externe werkelijkheid, alleen is die onkenbaar zonder het eigen denken. Mijn persoonlijke conclusie is dan dat het er niet meer toe doet of er een externe werkelijkheid is of niet. Sterker nog, het denken ìs de werkelijkheid. In communicatie met elkaar vergelijken en verrijken we onze werkelijkheid, in die zin is de wereld een menselijk construct. En dus ook god, ook al leek De Rijk dat niet zo te zien. Hij sabelde onderzoekers neer die het bestaan van god afleiden uit hersengolven van extatische nonnen, maar ik heet niet voor niks Hadewych. Ik geloof dat god op dat moment gemáákt wordt, door die nonnen.
Zo zou De Rijk het mogelijk helemaal met me eens zijn, maar dat ga ik binnenkort maar eens na in zijn boek Geloven en weten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten