Op ieder willekeurig tijdstip van de dag kan je makkelijk twintig verkeersovertredingen zien over het kleine stukje Den Haag tussen mijn huis en kantoor. Auto’s die door het rood scheuren, racewedstrijdjes door de winkelstraat, fietsers aan de verkeerde kant van de weg, fietsen zonder licht, appende scooterrijders, vrachtwagens die midden op het fietspad parkeren enzovoort enzovoort. Niemand wordt ooit staande gehouden. Behalve ik, als ik meeluister met een vergadering door de telefoon aan mijn oor te houden. Ik kijk niet op het scherm, ik slinger niet, stop keurig voor het stoplicht. Vijfennegentig piek (èn de vergadering gemist) om mij te beschermen tegen mezelf. Achter de bonnenschrijvende agent scheuren twee pooierbakken rakelings langs een driewielende kleuter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten