George Eliot, Middlemarch

Een Victoriaanse soap van kwaliteit. De eerste paar honderd pagina's waren een beetje een worsteling, maar toen ik alle karakters en de sfeer in het stadje een beetje kende wilde ik toch alsmaar doorlezen. De auteur heeft al die lange zinnen, al die verwikkelingen, gewoon nodig om de motieven en verhoudingen van de dames en heren in Middlemarch superinvoelend weer te geven. En de effecten ervan, en van roddel en benepen conformisme. Hoe insinuaties effectiever zijn dan bewijs: "Everybody liked better to conjecture how the thing was, than simply to know it; for conjecture soon became more confident than knowledge, and had a more liberal allowance for the incompatible." En hoe hoogdravende idealen makkelijker zijn dan gewone vriendelijkheid: "People glorify all sorts of bravery except the bravery they might show on behalf of their nearest neighbours."
Kortom, een prachtig boek. Moeilijk, frustrerend, saai zelfs. En toch prachtig.