Voortaan gooi ik alles op de hormonen. Na anderhalf jaar in
de overgang heb ik ‘m door: het is het ideale excuus voor alles. Klunzigheid
onredelijkheid vergeetachtigheid vetrollen slaperigheid opvliegers
slapeloosheid onzekerheid intolerantie dommigheid luiheid pijntjes lelijkheid
vals zingen onverschilligheid het maakt niet uit. Hormonen. Ik kan er niks aan
doen, het is sterker dan ikzelf. Alle persoonsverbeteraars kunnen ophoepelen,
het is zoals het is. Lekker rustig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten