zondag 1 mei 2016

Joods-christelijk



Sinds we Wilders laten definiëren wat vrijheid is, onze nationale identiteit overlaten aan bekrompen provincialen en Zijlstra kunst en geschiedenis heeft afgeschaft in naam der markt, zijn we collectief vergeten waar onze culturele wortels liggen. Ineens zijn we ‘christelijk’ of zelfs ‘joods-christelijk’ – het anti-semitisme van de afgelopen eeuwen is kennelijk vergeten en vergeven.
Eén van de meest geseculariseerde landen ter wereld is vooral schatplichtig aan Verlichting en Franse revolutie. Vrijheid, gelijkheid en broederschap en de fundamentele rechten van de mens hebben ons minstens zo sterk gevormd als kerk en bijbel. We kunnen trots zijn op de strijd tegen standen en vooral voor gewetensvrijheid. Nederland is nota bene rechtstreeks ontstaan door een claim iets anders geloven dan machthebbers of meerderheid. Geen brandstapel meer voor ketters.
De revolutionairen hadden het goed door: aangezien iedereen gelijk is kan niemand zijn geloof of overtuigingen aan anderen opleggen. Niemand heeft een betere claim op een hogere waarheid dan een ander. Alleen theoriën die met objectieve feiten bewezen worden gelden als waar, maar bij de wetenschappelijke methode hoort ook de voorlopigheid van die waarheid.
Niks judeo-christelijk, maar rationalisme en relativisme.
Vrijheid is niet alleen de vrijheid van denken, het is ook de vrijheid om te kiezen voor christelijke waarden als naastenliefde en nederigheid, geen stenen werpen en balken in eigen ogen zien, slachtoffers en kinderen op het voetstuk van de onschuld en waardering voor goede daden in plaats van het juiste soort mensen. Die waarden zie ik de schreeuwende nationalistische testosteronbommen nog niet aanhangen, hoe joods-christelijk ze zichzelf ook noemen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten