Kommaneuken

Een academicus die geen lid van een vereniging werd, omdat hij ‘zich niet wilde confirmeren’. Volgens een rechter heeft een vrouw ‘zich van het leven willen benemen’. Een journalist beschrijft ‘improvisorische tentjes’ en een politieman heeft met z’n handtekening ‘zwijgplicht beloofd’.

Deze zijn allemaal nog erger dan het inmiddels ingeburgerde ‘misdaden tegen de menselijkheid’ en ‘zich irriteren’. En dommer dan ‘het soort die een rol spelen’ en ‘het aantal gaan’.

Dagelijks lees ik hoe hoogopgeleide ambtenaren, journalisten, secretarissen, standaard ‘hij bedoeld’ en ‘je beleefd’ schrijven zonder met hun ogen te knipperen. Als lezer moet ik dat allemaal vol begrip negeren, niet zeuren, het is een kommaneuker die er op let. M’n eigen schrijfsels zijn immers ook niet foutloos.

Ondertussen lukt het me niet om teksten en schrijvers serieus te nemen als de auteurs kennelijk onvoldoende opleiding of ontwikkeling hebben, of niet voldoende respect voor hun publiek op kunnen brengen om een foutloze tekst aan te bieden. Spelfouten zijn net zoiets als vlekking op je kleding; grammaticale fouten lijken toch wel erg op scheuren in je broek. Niet erg verzorgd, het doet er niet toe hoe je overkomt want je hebt niets nodig van je publiek. Arrogant.

Tot nu toe kom ik nog weinig taalfouten tegen in boeken of in de ondertiteling van tv-programma’s. Er zijn nog genoeg collega’s die wel hun werk verstaan. Maar ik vrees dat ik al hard op weg ben om een ouwe zeur te worden, dat er minder en minder taal onderwezen wordt. Het is wel erg gemakkelijk om het te wijten aan communicatie per toetsenbord. Natuurlijk, daar worden we allemaal slordig van. Maar half Nederland heeft gewoon niet geleerd hoe het moet. Misschien kunnen we ons laten opleiden door de officieel ingeburgerde vreemdelingen, die tenminste nog echt de Nederlandse taalregels hebben geleerd.